29 Nisan 2011 Cuma

BİR KAÇ ŞEREFSİZE

 Kalbi kırıklar ülkesinden yazıyorum
canı yananların şehrinden satırlarım
kalemim kısa hayatımın uzun öyküsünü yazıyor
insanların senelere böldüklerini tek bir güne topluyor düşüncülerim
bu gün yine omuzları düşmüş,gözleri yaş dolu
devrik bir cümleyi oynuyorum
kırgınlıklarımla,kızgınlıklarım birbirine karışmış yine
aynalara bakmıyor öfkemin çirkinleştirdiği gözlerimden kaçıyorum
intikam günü diye beklesemde buğulu camlar arkasında
o günün gelmeyeceğini biliyorum
annemin'kötülere bir şey olmaz' sözüne inanıyorum artık
ama kalbim bu yavaş tempoda devam etmemeli
heycanları,korkuları,sevinçleri,üzüntüleri olmalı....
ama bir daha kırılmamalı kalbim
sevdalara uçan kanatları kırılmamalı
kısaca bir daha yenilmemeliyim
bir daha vazgeçmemeliyim kendimden
titreyen ellerle yazmak istemiyorum yazılarımı
hüzün istemiyorum yüreğimde
kendi içimde milyonlarca gizem fazla
bir ben yeter bana
son bir şans istiyorum kendimden
bu sefer gücümün yettiği kadarım
neden?nasıl? sorularını çıkardım hayatımdan
bu son şansımı bir başkası değil kendim için harcıcam
bu sefer sıfırdan başlama korkuları yok
yeniliklere kapatmıyorum yüreğimi
bir çok yenilik var fikirlerimde
mesela düşünmek delirtmiyor beni güçlendiriyor
ve bencilliğin kötü birşey olmadığını düşünüyorum artık
ve canımı yaksalarda ben yakmayacağım kötülerin canını
dünyanın adaletine inanacağım
incinsemde incitmeyeceğim
çünkü bu hayat bir kaç şerefsiz için kötü biri olmaya değmez:D

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder